anthropini-epanastasi.blogspot.com
Ανθρωπινη Επανασταση: Παραμύθι για μεγάλους ( το link διορθωμένο )
http://anthropini-epanastasi.blogspot.com/2011/05/link.html
Παραμύθι για μεγάλους ( το link διορθωμένο ). Το πρόβλημα με το link διορθώθηκε. Δεν είχε τι να κάνει κι έγραψε ο : Crux. Ετικέτες παραμύθι για μεγάλους. Προτρέπω όλο τον κόσμο να διαβάσει το έργο του Crux. Δεν φαντάζομαι το μέγεθος του να λειτουργήσει αποτρεπτικά! Ίσα-ίσα η ροή θα σας συνεπάρει και θα σας εντυπωσιάσει. Είναι αξιοθαύμαστη η πρωτοβουλία του και η διατυπωμένη άλλοτε ποιητικά και άλλοτε ρεαλιστικά σκέψη αυτού του νέου ανθρώπου. Crux, δεν λέω μεγαλοστομίες, τα εννοώ.). ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ!
anthropini-epanastasi.blogspot.com
Ανθρωπινη Επανασταση: Έρημη γειτονιά
http://anthropini-epanastasi.blogspot.com/2011/05/blog-post_5709.html
Εκθέτω πάλι ένα μικρό διήγημα που έγραψα πριν αρκετό καιρό - λιγάκι διορθωμένο - και θέλησα για κάποιους λόγους να ξαναδημοσιεύσω. Έψαχνε απελπισμένα για κάποιο παιδικό γέλιο, από αυτά που όταν τ'ακούς σβήνουν χάρη στη μελωδικότητα και τη γλυκύτητά τους κάθε πικρή σκέψη. Θυμόταν και ο ίδιος τον εαυτό του παιδί να γελάει με το παραμικρό δυνατά μέσα απ΄τη καρδιά του. Κανείς δεν του το απαγόρευε και κανείς δεν τον παρεξηγούσε, είχε το άλλοθι της ηλικίας. Πλέον γελούσε σπάνια και πάντοτε. Βλέπω ακόμη - ευτυχ...
anthropini-epanastasi.blogspot.com
Ανθρωπινη Επανασταση: Άτιτλο
http://anthropini-epanastasi.blogspot.com/2015/02/blog-post.html
Πάντα στις τελευταίες θέσεις. Μια θαμπή σκιά στη γωνία των ματιών μας. Κι ένα σκοτωμένο βλέμμα στο πάτωμα. Σου χαρίσαμε μ' αγάπη και μια δεύτερη. Τροφή του φόβου, του γέλιου και της αηδίας. Λυπάμαι αλλά ως εκεί φτάνει η καλοσύνη των ανθρώπων. Λέξη για 'κείνους που δεν βρέθηκαν στιγμή. Στο αδιέξοδο της ζωής. Ατέλειωτος ο ορίζοντας στο φως της μέρας. Εύκολα λόγια, σιχαμερά αδιάφορα. Μα ως εκεί φτάνει η καλοσύνη των ανθρώπων. Εσύ θα σηκώσεις το βάρος όλο και την ευθύνη. Στις φωτιές της κόλασης.
anthropini-epanastasi.blogspot.com
Ανθρωπινη Επανασταση: Δεν είναι η ώρα να λέμε ότι τα πράγματα θα αλλάξουν.
http://anthropini-epanastasi.blogspot.com/2014/12/blog-post_18.html
Δεν είναι η ώρα να λέμε ότι τα πράγματα θα αλλάξουν. Δεν είχε τι να κάνει κι έγραψε ο : Crux. Τα πράγματα θα αλλάξουν. Καλησπέρα καλέ μου φίλε! Η πολυπόθητη ευτυχία που όλοι οι άνθρωποι αναζητούν δεν έρχεται απ έξω και όσο περιμένουμε την αλλαγή, την βοήθεια ή ότι άλλο από κάποιον ηγέτη ή από κάποια αυθεντία, θα παραπατούμε φοβισμένοι και φυλακισμένοι, σε διάφορες ιδεολογίες. Ευλογημένος αυτός που δεν προσδοκά δεν θα απογοητευτεί ποτέ! 24 Δεκεμβρίου 2014 - 2:24 μ.μ. Ευχομαι να περνας καλα. Ο Τρελός του χ...
anthropini-epanastasi.blogspot.com
Ανθρωπινη Επανασταση: Πάσα Σύριζα
http://anthropini-epanastasi.blogspot.com/2015/03/blog-post.html
Μεγάλος ντόρος που 'γινε. Στου Τσίπρα την Πρεμιέρα. Σε κάθε χήρα είχε ταχθεί. Για δυο σταυρούς μια βέρα. Λέγαν πως θα χορεύαμε. Τους πάντες στα νταούλια. Μα οι Γερμανοί βρυχήθηκαν. Μαζί τους κι ο Ραχόι. Κι απ' τον Αλέξη χάθηκαν. Πού πήγε όλη η μαγκιά;. Πού πήγε το υφάκι;. Στις απειλές των ισχυρών. Η Τρόϊκα έγινε κλιμάκιο,. Όσο για τα του οίκου μας. Φερθήκαν καθώς πρέπει,. Βγήκε και ο Φωτομπινές. Το νούμερο ένα αρχίδι. Και είπε αν δεν γουστάρουμε. Σαν να μην έφτανε αυτό. Ενώ στις εφορίες γλεντάν. Προκειμέ...
anthropini-epanastasi.blogspot.com
Ανθρωπινη Επανασταση: Αυτόν το λαό
http://anthropini-epanastasi.blogspot.com/2015/03/blog-post_18.html
Τον κυβερνά ο πυρετός και ο καρκίνος. Δεν είχε τι να κάνει κι έγραψε ο : Crux. Δεν υπάρχουν σχόλια :. Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης ( Atom ). Όσο ζω, θέλω να ζω. Η ζωή κι ο φόβος. Ένα σημάδι ή μια σιωπή. Τα έργα με ετικέτα πιστοποίησης. Θα με βρεις και στην απέναντι μεριά. Ο Τρελός του χωριού. Ο Βασιλιάς της μοναξιάς. Μεταξύ σοβαρού και πλάκας. Μεινετε ενημεροι για την ανθρωπινη επανασταση. Γράψτε εδώ το email σας:. Δυνατή και η διαγραφή ).
anthropini-epanastasi.blogspot.com
Ανθρωπινη Επανασταση: Ματωμένος φράχτης
http://anthropini-epanastasi.blogspot.com/2015/03/blog-post_24.html
Τα σύρματα λύγισαν σαν κλωστές. Κι ας έμεινε η σάρκα μας κολλημένη στα αιμοβόρα δόντια τους. Με μάτια πυρωμένα ψηλαφίσαμε. Τ' αγκαλιασμένα σώματα του φόβου και της ελευθερίας. Στάλες περάσανε σαν καυτά ξυράφια από τα στήθη μας. Κι έπνιξαν την ενοχή στο βούρκο του πόνου. Αυτός ο θάνατος που σφραγίζει. Την στερνή πεθυμιά της ζωής,. Αυτός δικαιώνει κάθε άτακτο βήμα και χαμόγελό μας. Ακόμη κι αν μας σκέπασαν τα χαλάσματα. Της σάπιας φυλακής τους. Πίσω απ' τα ακαθόριστα σύμβολα στον φαγωμένο ασβέστη. Από κάπο...