hamefanharif.blogspot.com

prochista70.persianblog.ir

It's first time for every thing - سن معصو میت

http://prochista70.persianblog.ir/post/477

1777;۳۸۸/٥/٥. It's first time for every thing. ده روزی تعطیل کردیم و رفتیم. کشور دشمن آسمونش آبی بود و ابرهای تپلی داشت. ساختمونای قشنگش انگار از قصه‌ها اومده بودن. استالین آدم بدی بوده (اینو تو تاریخ یاد گرفته بودم) اما شهر زیبایی ساخته بود. با ساختمون‌های عظیم استالینی و پیاده‌‍روهای بزرگ و خیابون‌های بزرگ‌تر. حتا درخت‌ها و آدم‌ها و سگ‌ها انگار بزرگترند از اندازه‌ی واقعی. صدای شهر تق تق مداوم کفش‌های پاشنه بلنده و نمای شهر شلوارک‌های خیلی خیلی کوتاه و ما که چه درب و داغونیم در برابر اینا. دلم می‌خ...

prochista70.persianblog.ir

They hate you if you're clever and they despise a fool - سن معصو میت

http://prochista70.persianblog.ir/post/466

1777;۳۸٧/۱۱/۱۱. They hate you if you're clever and they despise a fool. مدت هاست این سربالایی رو پیاده نرفتم. نزدیکه یک ساله که انقدر. این سربالایی رو نیومدم بالا. این بار حتا غمگین تر، با اینکه آن بار محق تر بودم برای این غم زیاد. باید خال پانک می شنیدم، باید همراه پسر داد می زدم: بیزارم از همه تووووووووووووون! بیزارم از همه تون! ترسیدم اگه دوباره صدای اون پیانو بپیچه توی گوشم دیوانه تر بشم. ترسیدم از شنیدن صدای اون، یادآوری پارسال و سربالایی غمگین. ا لا فیتزجرالد رو زیاد می کنم، تمام آهنگ های شاد زندگی.

prochista70.persianblog.ir

they're all out without YOU - سن معصو میت

http://prochista70.persianblog.ir/post/469

1777;۳۸٧/۱٢/٢٦. They're all out without YOU. باد می‌اومد، من سوت می‌زدم، یه آهنگه کلاسیکی رو فکر کنم،یادم نیست درست. باد می‌اومد و من با موهای دم اسبی زیر مقنعه بعد از ساعت‌ها درس خوندن به طرز کاملا نامنتظره‌ای خوشحال بودم. باد می‌اومد و من دلم غنج می‌رفت که وقتی برم خونه خبری هست آیا از اس.ام.اس؟ شما هم عاشق این فعل غنج رفتن هستید؟ خبری هست آیا از مهمونی‌ای که ما فردا دعوت خواهیم شد؟ شاید ترس بی‌خبری بود که باعث می‎شد هیچ عجله نکنم. من لبخند می‍زنم و با خانواده‌ام عصرونه می‌خورم بی موقع. اساماس اون ( که...

prochista70.persianblog.ir

وطن، وطن، وطن، وطن/ تو سبز جاودان بمان - سن معصو میت

http://prochista70.persianblog.ir/post/474

1777;۳۸۸/۳/۱٤. وطن، وطن، وطن، وطن/ تو سبز جاودان بمان. دو سه ماه پیش بود شاید. نه خبری از هیچ کاندیدایی و نه خبری از انتخابات. من و اون، سر میز کوچیک آشپزخونه با فنجونای کوچیک قهوه جلومون. برای اولین بار از سیاست حرف می‌زدیم. که او خاطره‌اش رو برای من تعریف کرد. گفت:بقال سر کوچه‌ به احمدی نژاد رای داده بوده و من هربار که اجناس گرونتر از قبل، می‌گفتم: همین ممد آقا اینا ان دیگه، میرن به احمدی نژاد رای می‌دن و وضع مملکت این می‌شه. این خاطره خیلی ساده است. سوپری و جیگرکی و پنچرگیری. و هی با خودم خوندم:.

prochista70.persianblog.ir

When you walk in a dream - سن معصو میت

http://prochista70.persianblog.ir/post/467

1777;۳۸٧/۱۱/٢٧. When you walk in a dream. صبحه، من باز شبی پر از فکر هیچی نمی‌شم رو گذروندم و صبح هی چشمام رو باز کردم و فکر خواب‌موندگی. هی از خودم پرسیدم: صبح نشده هنوز؟ و هیچ یادم نبوده شکلکی رو که دیشب س یو کردم تو درفت موبایل تا صبح بفرستم برای او، مثلا به تلافی تصویر هواپیما که دو روز قبلتر صبح رسیده بود برای من. از دکمه‌ی س ند رو که فشار می‌دم تا وقتی جواب اون بیاد و همون شکلکه باشه قلبم تند‌تند می‌زنه و حال بدی شب قبل فراموش. موبایل مونده روی میز آشپزخونه که یهو صدایی و یعنی اس.ام.اس جدید. بعد کل...

prochista70.persianblog.ir

خطوط را رها خواهم کرد و همچنین شمارش اعداد را - سن معصو میت

http://prochista70.persianblog.ir/post/465

1777;۳۸٧/۱٠/٢٤. خطوط را رها خواهم کرد و همچنین شمارش اعداد را. میگن به من که دارم روزشماری می کنم برای اومدن ح بزرگ. انکار نمی کنم ، کی فکر می کردم انقدر محتاج باشم یه روز به بودنش؟ اما خب من یه شمارنده ام، این چیزیه که آدما فراموش می کنن. من همه چیز رو می شمرم. توی مدرسه دقایق رو می شمرم، گاهی حتا با صدای بلند ساعت، ثانیه ها رو زیر نظر دارم. بعد می آم خونه ساعتهای خوابم رو می شمرم. 50 بار ساعت های درس خوندنم رو جمع می زنم و هر دفعه از عدد کوچیکش تعجب می کنم. روزهایی که مونده تا امتحان سنجش. گرچه بعدا خو...

prochista70.persianblog.ir

If life was fair, Elvis would be alive and all the impersonators would be dead. - سن معصو میت

http://prochista70.persianblog.ir/post/462

1777;۳۸٧/٩/۸. If life was fair, Elvis would be alive and all the impersonators would be dead. من اینجام، نشستم کنار شما، وقتی نگاهتون گره می خوره به نگاهم لبخند می زنم. توی دلم اما کسی داره می گه: بریم، بریم ،بیا بریم از اینجا! گاهی فکر می کنم جایی هست هنوز که دوست داشته باشم برم و بمونم و زورم بیاد بیرون زدن از اونجا؟ صادق تر از اونیم که بگم نیست،هست،هنوز هست جاهایی،هستن کسایی، اما کم. یه وقتایی به خودم می آم ،می بینم کتاب درسی رو گرفتم دستم، خیره موندم بهش و به جاهایی فکر می کنم که چه بهترن از جایگاه من.

prochista70.persianblog.ir

18+ - سن معصو میت

http://prochista70.persianblog.ir/post/473

1777;۳۸۸/٢/٢٢. ایوان: .شب، دوباره درحالی که به این کار منقلب‌کننده فکر می‌کردم، آرام در بسترم، شروع کردم به گریه. حتما باید با فینکلتسون درمورد گرایش‌م به گریه حرف بزنم، من مدام گریه می‌کنم. برای آدمی به سن و سال من عادی نیست.از خونه‌ی سرژ شروع شد، یا اونجا حسابی بروز کرد.*. گفت: من تولد 18 سالگی مینا رو تبریک گفتم، فکر می‌کردم خیلی عجیبه، گفت که عجیب نیست خیلی، مثل سال‌های دیگه بعد 18 سالم شد خودم و دیدم که واقعا چیز عجیبی نیست. ذهن من: باید فرق کنه! تولد 18 سالگیه آخه. هیچ‌کی نمی‌آد! من می‌دوم در ...

prochista70.persianblog.ir

I lit a thin green candle - سن معصو میت

http://prochista70.persianblog.ir/post/476

1777;۳۸۸/٤/۱٩. I lit a thin green candle. ای-میل اومده که ساکت و آروم باشید، نه شعاری نه خشونتی. انقدر طرف آدم خوبی بوده که گفته اگه خواستن حمله کنن گل همراهتون باشه و پرت کنین سمتشون که خجالت بکشن. آخه برادر من/خواهر من خجالت کجا بوده؟ چرا انقدر ما خوش‌بینیم هنوز؟ این کلمه اگه تو فرهنگ لغات ذهن این آدما بود مدت‌ها پیش باید حسش می‌کردن. وقتی اون نتیجه‌ی مضحک رو اعلام کردن. وقتی گفتن که هیچ ایرادی نداشته قضیه. وقتی آقای بی.بی.سی رو کردن قاتل ندا. هی دوست عزیز من، تو هیچ شرکت کردی در تظاهرات؟ لحظه‌ی ا...

prochista70.persianblog.ir

The coldest winter I ever spent was a spring(norooz) in Tehran* - سن معصو میت

http://prochista70.persianblog.ir/post/470

1777;۳۸۸/۱/٦. The coldest winter I ever spent was a spring(norooz) in Tehran*. این داستان عید من است تا حالا، طولانی است و خسته کننده، میدانم. ثبت کردن همه چیز اما مرض زندگی من است. عید خوبی نبوده در جمع، کلاه قرمزی هم اگر نبود خنده‌ای نبود برای من از ساعت 6 به بعد. من نه آقای ایرج طهماسب رو می‌بینم و نه حمید جبلی را. شما اما اگر می‌شناسید ،سلام گرم مرا( و همه‌ی دوستان هم‌مدرسه‌ای‌ام را) برسانید بهشان و بگویید ازشان ممنونم به خاطر چهل دقیقه‌ای که هر شب من را شاد می‌کنند. قصه ‌ی بودا را شنبده‌ای؟ من پیراه...