mahdimohammadi94.blogfa.com

honarzanjan.blogfa.com

هنر زنجان - غزلی زیبا از استاد حسین منزوی

http://www.honarzanjan.blogfa.com/post/57/غزلی-زیبا-از-استاد-حسین-منزوی

سه شنبه هجدهم تیر ۱۳۹۲. غزلی زیبا از استاد حسین منزوی. غزل یکصد و شصت و پنجم. در این مدار ، که هم ماه ، جز غریبی نیست. غریبی تو و من ، قصه ی عجیبی نیست. اگر بخواهی ، اگرنه ، کشیده می بردت. به وعده گاه ، که با کاروان شکیبی نیست. من و تو را از این قصه یی که می خوانیم. به جز شکستگی و خستگی ، نصیبی نیست. مگر تدارک این شور و شر ، برای شر. همی به جزیه ی دندان زدن به سیبی نیست؟ غزل یکصد و شصت و چهارم. و کلمه بود و جهان مسیر تکوین بود. و دوست داشتن آن کلمه ی نخستین بود. و عشق روشنی کائنات بود و هنوز. به هر کجا م...

honarzanjan.blogfa.com

هنر زنجان -

http://www.honarzanjan.blogfa.com/post/46

سه شنبه سیزدهم تیر ۱۳۹۱. نوشته شده توسط محمد رضا عارض در ۰:۴ قبل از ظهر لینک ثابت. خوش گلمیشیز بنده نین وبلاگیما امیدیم بونا دی کی باجاراخ ایشه گلن مطالب حضور شریفیزه تقدیم ادر کن قلبیلریزی هنر وسیله سیلن آرامشه یاخین لاداخ بیزیم ایرادادیمیزی بیزه هدیه ائلیون یاعلی امیر المومنین مدد. به وبلاگ بنده خوش آمدید امیدوارم مطالب کارآمد رابتوانیم در این وبلاگ نشر دهیم تا قدمی در رسانیدن مخاطبین عزیز به آرامش از کانال هنر را برداریم. سلطان غزل حسین منزوی زنجانی. شحات محمد انور (قرآن).

honarzanjan.blogfa.com

هنر زنجان - غزل

http://www.honarzanjan.blogfa.com/tag/غزل

سه شنبه هجدهم تیر ۱۳۹۲. غزلی زیبا از استاد منزوی زنجانی. غزل یکصد و شصت و ششم. ز باغ پیرهنت ، چون دریچه ها ، وا شد. بهشت گمشده ، پشت دریچه ، پیدا شد. رها از سلطه ی پاییز در بهار اتاق. گلی به نام تو ، در بازوان من ، وا شد. به دیدن تو ، همه ، ذره های من شد چشم. و چشم ها ،همه سرتا پا ، تماشا شد. تمام منظره پوشیده از تو شد ، یعنی. جهان به یمن حضورت دوباره زیبا شد. زمانه ریخت به جامم ، هرآنچه تلخانه. به نام توکه در آمیختم ، گوارا شد. فرشته ها ، تو و من را به هم نشان دادند. میان زهره و ماه ، از تو گفت و گوها شد.

honarzanjan.blogfa.com

هنر زنجان - غزلی از استاد منزوی

http://www.honarzanjan.blogfa.com/post/44/غزلی-از-استاد-منزوی

دوشنبه دوازدهم تیر ۱۳۹۱. غزلی از استاد منزوی. آیا چه دیدی آن شب در قتلگاه یاران؟ چشم درشت خونین،ای ماه سوگواران! از خاک بر جبینت خورشیدها ش تک زد. آندم که داد ظلمت فرمان تیر باران. رعنا و ایستاده،جان ها به کف نهاده،. رفتند و مانده بر جا ما خیل شرمساران. پا تا سر تو خونین! ای خوش ترین طلیعه از صبح شب شماران! داغ تو ماندگار است،چندانکه یادگار است،. از خون هزار لاله بر بیرق بهاران. یادت اگرچه خاموش،کی می شود فراموش؟ نامت کتیبه ای شد بر سنگ روزگاران. هر عاشقی که جان داد،در باغ سروی افتاد،.

honarzanjan.blogfa.com

هنر زنجان - غزلی از استاد منزوی

http://www.honarzanjan.blogfa.com/post/49/غزلی-از-استاد-منزوی

چهارشنبه چهاردهم تیر ۱۳۹۱. غزلی از استاد منزوی. امشب غم تو در دل دیوانه نگنجند. گنج است و چه گنجی که به ویرانه نگنجد. تنهایی ام امشب که پر است از غم غربت. آن قدر بزرگ است که در خانه نگنجد. بیرون زده ام تا بدرم پرده ی شب را. کاین نعره ی دیوانه به کاشانه نگنجد. خمخانه بیارید که آن باده که باشد. در خورد خماریم به پیمانه نگنجد. میخانه ی بی سقف و ستون کو که جز آنجا. جای دگر این گریه ی مستانه نگنجد. مجنون چه هنر کرد در آن قصه؟ با طرفه جنونی که به افسانه نگنجد. تا رو به فنایت زدم از حیرت خود پر. تویی جواب سوال ...

honarzanjan.blogfa.com

هنر زنجان - غزلی از استاد منزوی

http://www.honarzanjan.blogfa.com/post/51/غزلی-از-استاد-منزوی

چهارشنبه چهاردهم تیر ۱۳۹۱. غزلی از استاد منزوی. صبح است و گل در آینه بیدار می شود. خورشید در نگاه تو، تکرار می شود. مردی که روی سینه ی عشق تو خفته بود. با دست های عشق تو، بیدار می شود. پر می کنی پیاله ی من از عصیر و باز. جانم پر از عصاره ی ایثار می شود. در کارش از تو این همه باور ستودنی است. این جا که عشق این همه انکار می شود. تا باد، دست غارت عشقت گشاده باد. وقتی غمم به سینه تلنبار می شود. در بازی مداوم انگشت های تو. تکثیر می شود گل و بسیار می شود. خورشید نیز می شکند در نگاه تو،. از گفته های نیمای بزرگ ...

honarzanjan.blogfa.com

هنر زنجان - غزلی از استاد منزوی

http://www.honarzanjan.blogfa.com/post/45/غزلی-از-استاد-منزوی

دوشنبه دوازدهم تیر ۱۳۹۱. غزلی از استاد منزوی. شب دیر پای سردم، تو بگوی تا سر آیم. سحری چو آفتابی، ز درون خود، بر آیم. تو مبین که خاکم از، خستگی و شکستگی ها. تو بخواه تا به سویت، ز هوا سبک تر آیم. همه تلخی است جانم، تو مخواه تلخ کامم. تو بخوان که بشکنم جام و به خوان شک ر آیم. من اگر برای سیبی، ز بهشت رانده گشتم. به هوای سیبت اکنون، به بهشت دیگر آیم. تب با تو بودن آن سان، زده آتشم به ارکان. که زگرمی ام بسوزی، من اگر به بستر آیم. که فرستم از برایت. صله ی غزل، تو حالا، چه فرستی از برایم؟ شحات محمد انور (قرآن).

honarzanjan.blogfa.com

هنر زنجان - غزل معاصر

http://www.honarzanjan.blogfa.com/tag/غزل-معاصر

سه شنبه هجدهم تیر ۱۳۹۲. غزلی زیبا از استاد حسین منزوی. غزل یکصد و شصت و پنجم. در این مدار ، که هم ماه ، جز غریبی نیست. غریبی تو و من ، قصه ی عجیبی نیست. اگر بخواهی ، اگرنه ، کشیده می بردت. به وعده گاه ، که با کاروان شکیبی نیست. من و تو را از این قصه یی که می خوانیم. به جز شکستگی و خستگی ، نصیبی نیست. مگر تدارک این شور و شر ، برای شر. همی به جزیه ی دندان زدن به سیبی نیست؟ غزل یکصد و شصت و چهارم. و کلمه بود و جهان مسیر تکوین بود. و دوست داشتن آن کلمه ی نخستین بود. و عشق روشنی کائنات بود و هنوز. به هر کجا م...

honarzanjan.blogfa.com

هنر زنجان - غزلی از استاد منزوی

http://www.honarzanjan.blogfa.com/post/55/غزلی-از-استاد-منزوی

پنجشنبه پانزدهم تیر ۱۳۹۱. غزلی از استاد منزوی. در ستایش امام مهدی. صبح سحر که بر نگشودست آفتاب. می آیی و سمند تو را عشق در رکاب. روشن به توست چشمم و ذر پیشواز تو. کوچک ترین ستاره چشمانم آفتاب. بشکف که چتر باز کنی بر سر جهان. ای همه چون غنچه در نقاب. ای چشمه ی زلال که با آرزوی تو. از صد سراب رد شده ام در هوای آب. خمار می کشدم گر نیاوری. از ان می هزار و دوصد ساله ام شراب. با کاهلی به پرده ی پندار مانده اند. نا باوران وصل تو جمعی ز شیخ و شاب. بیدار اگر به مژده وصلت نمی شوند. با بیم تیغ تیز بر انگیزشان زخواب.