majidhasanpoor.blogfa.com

zeynabjafarpor.blogfa.com

من خودم باخدای خودم

http://www.zeynabjafarpor.blogfa.com/post-94.aspx

من خودم باخدای خودم. زندگی حس غریبیست که یک مرغ مهاجر دارد. برای کسیکه رفت حتی دست هم تکان نمیدهم بدرقه آدمهارامغرورترمیکند! هرکه ماندجایش روی سرم هرکه رفت بسلامت. نوشته شده در یکشنبه هفتم تیر ۱۳۹۴ ساعت 13:0 توسط زینب تنها. روزگاراکه چنین سخت بمن میگیری. باخبرباش که پژمردن من آسان نیست. گر چه دلگیر تر از دیروزم. گر چه فردای غم انگیز مرا میخواند. لیک باور دارم دلخوشی ها کم نیست. زندگی بایدکرد دوست می باید داشت. آنگونه زنده ام بدارکه نشکند. دلي از زنده بودنم. و آنگونه بميرانم که به. وجد نيايد کسي از نبودنم.

zeynabjafarpor.blogfa.com

من خودم باخدای خودم

http://www.zeynabjafarpor.blogfa.com/post-93.aspx

من خودم باخدای خودم. زندگی حس غریبیست که یک مرغ مهاجر دارد. چیزایی که من یاد گرفتم . تواین مدت یادگرفتم که سکوت تنها توسینه که ما نمی تونیم یاد بگیریم . یادگرفتم که بخودم احترام بذارم . یادگرفتم ترس از مشکلاته که آدمومیکشه نه خود اون . من یادگرفتم حفظ کردن دشوار تر از پیدا کردنه . یادگرفتم که آزاد باشم . تنوع ایجاد کنم بجا یادگرفتم:آموختم که نذارم عصبانیت بر من چیره شه. آموختم که نمیشه یهو همه چیو تغییر داد . آموختم که خونسرد باقی بمونم . یادگرفتم که یطرفه به قاضی نرم . روزگاراکه چنین سخت بمن میگیری.

zeynabjafarpor.blogfa.com

من خودم باخدای خودم

http://www.zeynabjafarpor.blogfa.com/post-92.aspx

من خودم باخدای خودم. زندگی حس غریبیست که یک مرغ مهاجر دارد. برف چادرشب زمهریر میبافد. و نیمه شب روی بامها پهن میکند. در رویای روزهای گرم. مادر با زنجیر داستانهای بی پایانش. حلقه حلقه قلاب بافی میکند. و تو روبروی من در آنسوی چراغ گردسوز. و چهره ات خورشیدی است. برای من در این تاریکی. لب خنده ات کوره ای است. برایم در این سرما. و دستان سفیدت برایم امید میبافند. در این هجوم یاس. نوشته شده در جمعه هجدهم بهمن ۱۳۹۲ ساعت 14:38 توسط زینب تنها. روزگاراکه چنین سخت بمن میگیری. باخبرباش که پژمردن من آسان نیست. داستان ...

zeynabjafarpor.blogfa.com

من خودم باخدای خودم

http://www.zeynabjafarpor.blogfa.com/post-88.aspx

من خودم باخدای خودم. زندگی حس غریبیست که یک مرغ مهاجر دارد. در این راه طولانی. که ما بی خبریم. و چون باد می گذرد،. بگذار خرده اختلاف هایمان، با هم باقی بماند. مخواه که یکی شویم، مطلقا یکی. مخواه که هر چه تو دوست داری، من همان را، به همان شدت، دوست داشته باشم. و هر چه من دوست دارم، به همان گونه، مورد دوست داشتن تو نیز باشد. مخواه که هر دو، یک آواز را بپسندیم. یک ساز را، یک کتاب را، یک طعم را، یک رنگ را. و یک شیوه نگاه کردن را. مخواه که انتخابمان یکی باشد، سلیقه مان یکی، و رویاهامان یکی. بیا حتی اختلافهای ...

zeynabjafarpor.blogfa.com

من خودم باخدای خودم

http://www.zeynabjafarpor.blogfa.com/92114.aspx

من خودم باخدای خودم. زندگی حس غریبیست که یک مرغ مهاجر دارد. چیزایی که من یاد گرفتم . تواین مدت یادگرفتم که سکوت تنها توسینه که ما نمی تونیم یاد بگیریم . یادگرفتم که بخودم احترام بذارم . یادگرفتم ترس از مشکلاته که آدمومیکشه نه خود اون . من یادگرفتم حفظ کردن دشوار تر از پیدا کردنه . یادگرفتم که آزاد باشم . تنوع ایجاد کنم بجا یادگرفتم:آموختم که نذارم عصبانیت بر من چیره شه. آموختم که نمیشه یهو همه چیو تغییر داد . آموختم که خونسرد باقی بمونم . یادگرفتم که یطرفه به قاضی نرم . روزگاراکه چنین سخت بمن میگیری.

zeynabjafarpor.blogfa.com

من خودم باخدای خودم

http://www.zeynabjafarpor.blogfa.com/post-89.aspx

من خودم باخدای خودم. زندگی حس غریبیست که یک مرغ مهاجر دارد. کاش وقتی زندگی فرصت دهد. گاهی از پروانهها یادی کنیم. کاش بخشی از زمان خویش را. وقف قسمت کردن شادی کنیم. کاش وقتی آسمان بارانی است. از زلال چشمهایش تر شویم. کاش دلتنگ شقایقها شویم. به نگاه س رخشان عادت کنیم. کاش شب وقتی که تنها میشویم. با خدای یاسها خلوت کنیم. کاش گاهی در مسیر زندگی. باری از دوش نگاهی کم کنیم. فاصلههای میان خویش را. با خطوط دوستی مبهم کنیم. کاش مثل آب ،. گونه نیلوفری را تر کنیم. ما همه روزی از اینجا میرویم. قلبهای نقرهای را نشکنیم.

zeynabjafarpor.blogfa.com

من خودم باخدای خودم

http://www.zeynabjafarpor.blogfa.com/92061.aspx

من خودم باخدای خودم. زندگی حس غریبیست که یک مرغ مهاجر دارد. ذهن ما باغچه است. گل در آن باید کاشت. گر نکاری علف هرز در آن می روید. زحمت کاشتن یک گل سرخ. کمتر از زحمت برداشتن هرزگی آن علف است. نوشته شده در چهارشنبه ششم شهریور ۱۳۹۲ ساعت 11:56 توسط زینب تنها. روزگاراکه چنین سخت بمن میگیری. باخبرباش که پژمردن من آسان نیست. گر چه دلگیر تر از دیروزم. گر چه فردای غم انگیز مرا میخواند. لیک باور دارم دلخوشی ها کم نیست. زندگی بایدکرد دوست می باید داشت. آنگونه زنده ام بدارکه نشکند. دلي از زنده بودنم. هفته دوم دی ۱۳۹۳.

zeynabjafarpor.blogfa.com

من خودم باخدای خودم

http://www.zeynabjafarpor.blogfa.com/92104.aspx

من خودم باخدای خودم. زندگی حس غریبیست که یک مرغ مهاجر دارد. می روم در ایوان، تا بپرسم از خود. مادرم سینی چایی در دست. گل لبخندی چید ،هدیه اش داد به من. خواهرم تکه نانی آورد ، آمد آنجا. پدرم دفتر شعری آورد، تکيه بر پشتی داد. شعر زیبایی خواند ، و مرا برد، به آرامش زیبای یقین. با خودم می گفتم:. زندگی، راز بزرگی است که در ما جاریست. زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست. زندگی ، آبتنی کردن در این رود است. وقت رفتن به همان عریانی که به هنگام ورود آمده ایم. دست ما در کف این رود به دنبال چه می گردد؟ به جا می ماند. زندگی...

zeynabjafarpor.blogfa.com

من خودم باخدای خودم

http://www.zeynabjafarpor.blogfa.com/post-84.aspx

من خودم باخدای خودم. زندگی حس غریبیست که یک مرغ مهاجر دارد. اولی:وقتی بچه بدنیا میاد پدرمی بوستش و بچه متوجه نمیشه. دومی:وقتی پدر از دنیا میره بچه میبوستش و پدرمتوجه نمیشه. روح تموم بابایی که بوسیدنمون ولی امروز دیگه نیستن تا ببوسیمشون شاد. نوشته شده در یکشنبه نوزدهم خرداد ۱۳۹۲ ساعت 11:30 توسط زینب تنها. روزگاراکه چنین سخت بمن میگیری. باخبرباش که پژمردن من آسان نیست. گر چه دلگیر تر از دیروزم. گر چه فردای غم انگیز مرا میخواند. لیک باور دارم دلخوشی ها کم نیست. زندگی بایدکرد دوست می باید داشت.

zeynabjafarpor.blogfa.com

من خودم باخدای خودم

http://www.zeynabjafarpor.blogfa.com/post-86.aspx

من خودم باخدای خودم. زندگی حس غریبیست که یک مرغ مهاجر دارد. شبی در شب ترین شبها، تو ماهم می شوی آیا؟ تو تسلیم تماشای نگاهم می شوی آیا؟ شبیه یك پرنده، خیس از باران كه می آیم؟ تو با دستان پر مهرت، پناهم می شوی آیا؟ پس از طی كردن فرسنگها راهی كه می دانی. كنار خستگیها، تكیه گاهم می شوی آیا؟ شناكردن میان خاك را بد من بلد هستم. تو اقیانوس موج آماج را هم می شوی آیا؟ نگاه ناشیانه من به هستی داشتم عمری. تو تصحیح تمام اشتباهاتم می شوی آیا؟ ا گر بی روز و بی تقویم ماندم من. به و صل فصلهایت، سال و ماهم می شوی آیا؟