mirehsan.blogfa.com

jarimeh.blogfa.com

جریمه - شعر

http://www.jarimeh.blogfa.com/post-4.aspx

تو با چتر و بارانی. به فراخور دستانت چترت را بالا تر بگیر. تا خیس تر نشوم. و یا عصایم را به دستم بسپار. تا تو را گم نکنم. نشانی مرا که می دانی. اینجا در مغرب جغرافیای تن. آیا این زمستان هم بارانیم را نمی پوشی؟ و شال گردنت را به من هدیه نمی کنی؟ صدای رفتن را می شنوی؟ و اینگونه اینگونه من در فواره های نور. در نشیب آبشارهای اساطیری. در عمق دره های مه آلود. بی تو گم خواهم شد. ۶۸ لاهیجان علیرضا کریم. نوشته شده در پنجشنبه ۲۹ فروردین۱۳۸۷ساعت 13:38 توسط اوستا.

jarimeh.blogfa.com

جریمه - شعر

http://www.jarimeh.blogfa.com/post-2.aspx

از من می پرسی که با ارکیده های وحشی چه می کنی. عزیزم در زمستانی این چنین. که در آسمان سر پناه من. خورشید در کسوف همیشگی خویش زندانیست. حتی گل یخ هم نمی روید. هر چه هست یادمانیست از شاخه های خشکیده ی بی نام و نشان دیروز. و دلمشغولی دروغی بزرگ به نام رز. نیلوفر بهانه ای است برای اثبات وجودیت مرداب. و شب بو سرپوشی بر تعفن حزن انگیز تفکر های پوسیده ی بی برگی . رویای من روزی باغچه ای بود پر از خیزران. پر از اسطوره و ققنوس. و من امروز به پوچی خیزرانهای شصت ساله می خندم. به رز می خندم. تاریکیست میان آرزو و باور.

jarimeh.blogfa.com

جریمه - شعر

http://www.jarimeh.blogfa.com/post-6.aspx

آسمان را با تمام آبیهایش. و آب را با تمام ماهیهایش. در قابی کهنه که مردی درآن عصا را بهانه ی سرپا ماندن می داند. چه شاعرانه به تصویر کشیده ای. زمان را این بار. نه در قوطیهای کنسرو. که در رنگ متوقف کرده ای. همانطور که با پیانو شعر می سرایید بتهوون. و تو چه استادانه به زنجیر کشیده ای لفظ را. وقتی که می ترسیدی گل باران را بچینی. و مادر از خانه بیرون نیاید. می شناسیش او نیز با تن پوشی از عاطفه و احساس. سکه های قلبش را. بر روی کاغذ سپید نقاشی. برای پیرزنی خوشه چین. و گاهی نیز از جنگل می گوید و از تیر.

jarimeh.blogfa.com

جریمه

http://www.jarimeh.blogfa.com/8701.aspx

تو با چتر و بارانی. به فراخور دستانت چترت را بالا تر بگیر. تا خیس تر نشوم. و یا عصایم را به دستم بسپار. تا تو را گم نکنم. نشانی مرا که می دانی. اینجا در مغرب جغرافیای تن. آیا این زمستان هم بارانیم را نمی پوشی؟ و شال گردنت را به من هدیه نمی کنی؟ صدای رفتن را می شنوی؟ و اینگونه اینگونه من در فواره های نور. در نشیب آبشارهای اساطیری. در عمق دره های مه آلود. بی تو گم خواهم شد. ۶۸ لاهیجان علیرضا کریم. نوشته شده در پنجشنبه ۲۹ فروردین۱۳۸۷ساعت 13:38 توسط اوستا. نه به گونه ی باد نه به شیوه افتاب. در آمد و شد.

jarimeh.blogfa.com

جریمه

http://www.jarimeh.blogfa.com/8606.aspx

پنجره را که گشودم. کوه بود و کوه و یک آسمان آبی. که بی تو کبود بود و تیره. بی تو هرگز از پشت این کوه بیرون نمی آید. نوشته شده در چهارشنبه ۱۴ شهریور۱۳۸۶ساعت 16:56 توسط اوستا.

jarimeh.blogfa.com

جریمه - شعر

http://www.jarimeh.blogfa.com/post-5.aspx

هجاهای تنهایی را یکایک بر می شمرم. از تو وباز از تو. تنهایی را با آوایی در هم می آمیزم. از تو وباز از تو. با تو می گویم. که از من هستی. که با من هستی. که در من هستی. و نیستی در کنار. بلکه در کلام ,. در هجاها و هیاهوی رنگ باخته ای از زمان. که می گذرد و می ماند. یخ بسته و بشکسته. عهد و میثاق از ازل تا به ابد. بر رشته ای باریک. خرامان خرامان در راه است. مهرت را در دل به امانت دارم. با تو از گنجی سخن گوید. نوشته شده در شنبه ۷ اردیبهشت۱۳۸۷ساعت 14:5 توسط اوستا.

jarimeh.blogfa.com

جریمه

http://www.jarimeh.blogfa.com/8703.aspx

آسمان را با تمام آبیهایش. و آب را با تمام ماهیهایش. در قابی کهنه که مردی درآن عصا را بهانه ی سرپا ماندن می داند. چه شاعرانه به تصویر کشیده ای. زمان را این بار. نه در قوطیهای کنسرو. که در رنگ متوقف کرده ای. همانطور که با پیانو شعر می سرایید بتهوون. و تو چه استادانه به زنجیر کشیده ای لفظ را. وقتی که می ترسیدی گل باران را بچینی. و مادر از خانه بیرون نیاید. می شناسیش او نیز با تن پوشی از عاطفه و احساس. سکه های قلبش را. بر روی کاغذ سپید نقاشی. برای پیرزنی خوشه چین. و گاهی نیز از جنگل می گوید و از تیر.

jarimeh.blogfa.com

جریمه

http://www.jarimeh.blogfa.com/8709.aspx

توالی نا خوشایند من است. از نگاه هراسناک کسی که دوست تر می داشتمش از. آفتاب و چای از تناوب خشک سرفه های سیگار. از بخار روی پنجره که هیچگاه دست بر پاک کردنش نگشودم. حاشا که تو بسامد دستهایم را به نیت خدایت نگاه دار پنداری. آنقدر سکوت را بلعیدم تا انگشتانم در تقیه ی همیشگی کلمات. کمر به قتل احساساتم بندد. مبادا نکند موعد شکوفایی شکوفه های شاخه های نگاه بگذرد. و تو در تهاجم سرد این هم آغوشی جا مانده باشی. من هم یا به همیشگی خواب دیازپام خواهم پیوست. یا تن به سقاوت سیاه سیاه چاله های سرد سرنوشت خواهم داد.

jarimeh.blogfa.com

جریمه - شعر

http://www.jarimeh.blogfa.com/post-1.aspx

پنجره را که گشودم. کوه بود و کوه و یک آسمان آبی. که بی تو کبود بود و تیره. بی تو هرگز از پشت این کوه بیرون نمی آید. نوشته شده در چهارشنبه ۱۴ شهریور۱۳۸۶ساعت 16:56 توسط اوستا.