noonvaghalam.blogfa.com

pesarehavva.blogfa.com

حوا مرا ببخش،آدم نمی شوم!

http://www.pesarehavva.blogfa.com/8912.aspx

حوا مرا ببخش،آدم نمی شوم! اخر حوصله ی بغض هایمان سر میرود. و خون می چکد ازنگاهمان. بترس از چمدانهایی که عزم نرفتن دارند. و خواب فرودگاه را حرام میدانند. از لباسی بترس که خونش مباح است. سالهاست در تاریکی مترو. که سر به پنجره می گذاریم-. در صف های طولانی نان. در پیاده رفتن های شبانه. رویای روزی را می بینیم. که شب را به وضوح انکار می کنیم. که در همین تهران. همین ام القرای ازادی شده-. ساعتی عربی می رقصیم. بترس از بوسه هایمان. که لای ترک لبخندها پنهان است. و از دست های نرسیده که روزی می رسند. و اوار می شوند.

pesarehavva.blogfa.com

حوا مرا ببخش،آدم نمی شوم!

http://www.pesarehavva.blogfa.com/8807.aspx

حوا مرا ببخش،آدم نمی شوم! باز هم به کسی اطمینان کردم. خوب ضررش رو هم دیدم دیگه! این است رسم دنیا و ما فیها. مشکل از من ،یا اونا. نوشته شده در سه شنبه بیست و یکم مهر ۱۳۸۸ساعت15:3توسط mehrdad. محتوای این وبلاگ شاید هیچ ربطی به اسمش نداره. تازه -از شما چه پنهون- اگه محتوایی داشته باشه! این اسم همین طوری به ذهنم رسید و گذاشتم روی وبلاگ! و در ضمن نمی دونم می خوام از چی بنویسم ولی می خوام بنویسم. به قول معروف:من می نوسیم پس من هستم! نوازش های پر خواهش. آنجا که کلمات میرقصند. Lما هیچ ما نگاه. دکتر سید مهدی موسوی.

pesarehavva.blogfa.com

حوا مرا ببخش،آدم نمی شوم! - ندا

http://www.pesarehavva.blogfa.com/post-20.aspx

حوا مرا ببخش،آدم نمی شوم! شعری که در زیر می خوانید-البته اگر بخوانید! شرح پریشانی ناقصی ست که.هیچی بخوانید! از مغازه ی پشت دانشگاه. رمانی عاشقانه* می خرم. از "میدان انقلاب" به سمت" آزادی". آرام آرام قدم میزنم. و ناخود آگاه به زیبایی های کیش فکر می کنم! از تقاطع"بهبودی"که رد می شوم. دختری جوان که از مقابلم می آید. ناگهان ماتم می کند! امیر آباد از کجا باید بروم؟ مسیر را نشانش می دهم. ودر حالی که "حرکتش" را دنبال می کنم. به راهم ادامه می دهم. راستی باید بگویم چشمانش نشان می داد. که اواخر بهار است!

pesarehavva.blogfa.com

حوا مرا ببخش،آدم نمی شوم! - نرفتن

http://www.pesarehavva.blogfa.com/post-23.aspx

حوا مرا ببخش،آدم نمی شوم! اخر حوصله ی بغض هایمان سر میرود. و خون می چکد ازنگاهمان. بترس از چمدانهایی که عزم نرفتن دارند. و خواب فرودگاه را حرام میدانند. از لباسی بترس که خونش مباح است. سالهاست در تاریکی مترو. که سر به پنجره می گذاریم-. در صف های طولانی نان. در پیاده رفتن های شبانه. رویای روزی را می بینیم. که شب را به وضوح انکار می کنیم. که در همین تهران. همین ام القرای ازادی شده-. ساعتی عربی می رقصیم. بترس از بوسه هایمان. که لای ترک لبخندها پنهان است. و از دست های نرسیده که روزی می رسند. و اوار می شوند.

pesarehavva.blogfa.com

حوا مرا ببخش،آدم نمی شوم!

http://www.pesarehavva.blogfa.com/9101.aspx

حوا مرا ببخش،آدم نمی شوم! 1) نمیشه که این وحشت دوره کرد! یه عمری جنون تحمل کنم. به دیوونگی م دل نبندی. 2) از ابتدای این وبلاگ تا حالا،آن قدر تغییر کردم که بهتر است یک وبلاگ دیگر راه بیندازم-اگر قرار است راه بیندازم- از ابتدای این وبلاگ تا حالا اینقدر تغییر کردم،اینقدر که نگو! 3) از انتها دوباره خیابان را مرور کردم. رد پاهایمان زرد شده بود. و هیچ گلوله ای به صدا در نمی آمد. بوسه هایمان را که لای همهمه ها،پنهان کرده بودیم. معلق مانده است حالا. و وقتی روی لبم نشست بوی ماندگی دادم. نوازش های پر خواهش.

pesarehavva.blogfa.com

حوا مرا ببخش،آدم نمی شوم! - اختتامیه

http://www.pesarehavva.blogfa.com/post-24.aspx

حوا مرا ببخش،آدم نمی شوم! 1) نمیشه که این وحشت دوره کرد! یه عمری جنون تحمل کنم. به دیوونگی م دل نبندی. 2) از ابتدای این وبلاگ تا حالا،آن قدر تغییر کردم که بهتر است یک وبلاگ دیگر راه بیندازم-اگر قرار است راه بیندازم- از ابتدای این وبلاگ تا حالا اینقدر تغییر کردم،اینقدر که نگو! 3) از انتها دوباره خیابان را مرور کردم. رد پاهایمان زرد شده بود. و هیچ گلوله ای به صدا در نمی آمد. بوسه هایمان را که لای همهمه ها،پنهان کرده بودیم. معلق مانده است حالا. و وقتی روی لبم نشست بوی ماندگی دادم. نوازش های پر خواهش.

pesarehavva.blogfa.com

حوا مرا ببخش،آدم نمی شوم!

http://www.pesarehavva.blogfa.com/8911.aspx

حوا مرا ببخش،آدم نمی شوم! آنقدر اینجا ننوشتم که انگار عادت شده،همیشه عادت ها برای انجام دادن که نیست گاهی برای. تو این تقریبن شش ماه-تحقیقن شش ماه و یازده روز و چند ساعت و چند دقیقه-خیلی چیزا عوض شده و یا. بهتر بگم خیلی چیزا رو تجربه کردم:عشق را،تنهایی را،نه را و خیلی چیزای دیگه که سعی میکنم نگم و به یادم. هم نیارم.به هر حال چون می گذرد غمی نیست. دوست داشتم تو این ترم درس می خوندم تا سریعتر تموم شه این لامصب-درس رو میگم-ولی تا حالا که شش. فست فودی نوشتن،فست فودی خواندن و فست فودی فکر کردن شدم!

pesarehavva.blogfa.com

حوا مرا ببخش،آدم نمی شوم!

http://www.pesarehavva.blogfa.com/8808.aspx

حوا مرا ببخش،آدم نمی شوم! روزی ما دوباره کبوترهایمان را. روزی ما دوباره کبوترهایمان را. ( شعر ). روزی ما دوباره کبوترهایمان. را پیدا خواهیم کرد و مهربانی. دست زیبایی را خواهد گرفت. روزی که کمترین سرود. و هر انسانی برای هر انسانی. روزی که مردم دیگر در خانههایشان. قفل افسانهای است و قلب. برای زندگی بس است. روزی که معنای هر سخن. تا تو بخاطر آخرین حرف. به دنبال سخن نگردی. روزی که آهنگ هر حرف. تا من بخاطر آخرین شعر. رنج جستجوی قافیه نبرم. روزی که هر لب ترانهای است. تا کمترین سرود بوسه باشد. روزی که تو بیایی.

pesarehavva.blogfa.com

حوا مرا ببخش،آدم نمی شوم!

http://www.pesarehavva.blogfa.com/8806.aspx

حوا مرا ببخش،آدم نمی شوم! دارم میرم به مشهد. محمد علی بهمنی سرود:. شرمنده ام که همت آهو نداشتم. من هم شرمنده ام! اگر دعا کنید که حال بده دعاتون میکنم! نوشته شده در دوشنبه سی ام شهریور ۱۳۸۸ساعت16:9توسط mehrdad. بیا تا قدر یکدیگر بدانیم. اللهم انی افتتح الثناء بحمدک و انت مسدد للصواب بمنک و ایقنت انک انت ارحمالراحمین فی موضع العفو و الرحمه و اشد المعاقبین فی موضع النکال و النقمه. (د عای افتتاح. حرفی ندارم بزنم جز آنچه که سعدی. ما گدایان خیل سلطانیم. بنده را نام خویشتن نبود. هر چه ما را لقب دهند آنیم. زندگی...