noorekhodai.blogfa.com

nedaiiazdaroon.blogfa.com

ندایی از درون

http://www.nedaiiazdaroon.blogfa.com/8805.aspx

گفتند:چهل شب حیاط خانه ات را آب وجاروکن.شب چهلمین خضر(ع)خواهدآمد.چهل شب خانه ام را رفتم و روبیدم وخضر(ع) نیامد.زیرا فراموش کرده بودم حیاط خلوت دلم راجارو کنم. گفتند:چله نشینی کن.چهل شب خودت باش و خدا و خلوت.شب چهلمین بر بام آسمان خواهی رفت.ومن چهل سال ازچله ی بزرگ زمستان تاچله ی کوچک تابستان را به چله نشستم.اماهرگزبلندی رابوی نبردم.زیرا از یاد برده بودم که خودم را به چهلستون دنیا زنجیر کرده ام. گفتند:دلت پرنیان بهشتی است.خداعشق را در آن پیچیده است.پرنیان دلت را واکن تا بوی بهشت در زمین پراکنده شود. انسان...

nedaiiazdaroon.blogfa.com

ندایی از درون -

http://www.nedaiiazdaroon.blogfa.com/post-17.aspx

صبح بود. تلفن زنگ خورد. گنگ خواب دیده گوشی را برداشت. هتلدار گفت: می خواستم بیدارتان کنم، در ضمن به ساعت قیامت چیزی نمانده. گنگ خواب دیده با عصبانیت گوشی را کوبید و گفت: نمی خواهم بیدارم کنید. با چه زبانی بگویم نمی خواهم بیدارم کنید. از این شوخی قیامت هم دیگر خسته شدم. تلفن اتاق زنگ خورد. "لولی بربط زن" گوشی را برداشت. هتلدار گفت: می خواستم بیدارتان کنم، در ضمن به ساعت قیامت چیزی نمانده است. پس گفت: عجب محشری! پیش خدمت به لولی بربط زن گفت: این غذا تشنگی می آورد. و لیوانی حیرت کنارش گذاشت. پس بی قرار شد&#...

nedaiiazdaroon.blogfa.com

ندایی از درون -

http://www.nedaiiazdaroon.blogfa.com/post-19.aspx

شاید مرا دیگر نشناسی شاید مرا به یاد نیاوری اما من تو را خوب می شناسم ما همسایه شما بودیم و شما همسایه ما و همه مان همسایه خدا. یادم می آید گاهی وقت ها می رفتی و زیر بال فرشته ها قایم می شدی.و من همه آسمان را به دنبالت می گشتم تو می خندیدی و من پشت خنده ها پیدایت می کردم. خوب یادم هست که آن روزهاعاشق آفتاب بودی.توی دستت همیشه قاچی از خورشید بود.نور از لای انگشت های نازکت می چکید. راه که می رفتی ردی از روشنی روی کهکشان می ماند. دوست من همبازی بهشتی ام! توکلاس ما چه خبره؟ سرزمین تنهایی های من. جوانی راه رو...

nedaiiazdaroon.blogfa.com

ندایی از درون

http://www.nedaiiazdaroon.blogfa.com/8803.aspx

خوشبختی خطر کردن است. دلبسته کفش هایش بود.کفش هایی که یادگار سال های نوجوانی اش بودند.دلش نمی آمد دورشان بیندازد.هنوز همان ها را می پوشید.اما کفش ها تنگ بودند و پایش را می زدند.قدم از قدم اگر بر می داشت تاولی تازه نصیبش می شد. سعی می کرد کمتر راه برود که رفتن دردناک بود. می نشست و زانوانش را بغل می گرفت و می گفت:خانه کوچک است و شهر کوچک و دنیا کوچک. می نشست و می گفت:زندگی بوی ملالت می دهد و تکرار.می نشست و می گفت:خوشبختی تنها یک دروغ قدیمی است. از جنگ بر می گردی،خدا می داند که به جنگ رفته بودی.خاک رو...

nedaiiazdaroon.blogfa.com

ندایی از درون -

http://www.nedaiiazdaroon.blogfa.com/post-18.aspx

این که مدام به سینه ات می کوبد قلب نیست ماهی کوچکی است که داردنهنگ می شودماهی کوچکی که طعم تنگ آزارش می دهدوبوی دریاهوایی اش کرده است. قلب ها همه نهنگاننددراشتیاق اقیانوس.اماکیست که باورکنددرسینه اش نهنگی می تپد؟ آدم ها ماهی هارادرتنگ دوست دارندوقلب هارادرسینه.اماماهی وقتی دردریاشناورشدماهی است وقلب وقتی درخداغوطه خوردقلب است. هیچ کس نمی تواندنهنگی رادرتنگی نگه داردتوچطورمی خواهی قلبت رادرسینه نگه داری؟ وچه دردناک است وقتی نهنگی مچاله می شودووقتی دریامختصرمی شودووقتی قلب خلاصه می شود وآدم قانع.

nedaiiazdaroon.blogfa.com

ندایی از درون -

http://www.nedaiiazdaroon.blogfa.com/post-24.aspx

گفتند:چهل شب حیاط خانه ات را آب وجاروکن.شب چهلمین خضر(ع)خواهدآمد.چهل شب خانه ام را رفتم و روبیدم وخضر(ع) نیامد.زیرا فراموش کرده بودم حیاط خلوت دلم راجارو کنم. گفتند:چله نشینی کن.چهل شب خودت باش و خدا و خلوت.شب چهلمین بر بام آسمان خواهی رفت.ومن چهل سال ازچله ی بزرگ زمستان تاچله ی کوچک تابستان را به چله نشستم.اماهرگزبلندی رابوی نبردم.زیرا از یاد برده بودم که خودم را به چهلستون دنیا زنجیر کرده ام. گفتند:دلت پرنیان بهشتی است.خداعشق را در آن پیچیده است.پرنیان دلت را واکن تا بوی بهشت در زمین پراکنده شود.

nedaiiazdaroon.blogfa.com

ندایی از درون -

http://www.nedaiiazdaroon.blogfa.com/post-16.aspx

یکی از دوستان وبلاگ نویس. که همیشه به من لطف دارن به شماری از وبلاگ نویسان گفتن که به وبلاگ من سر نزنن! دوست عزیز دیگری هم بانام. تو خصوصی ها نظر دادن که. بابا وبلاگتو جمع کن ببینم این دیگه چیه خودت جمعش میکنی یا هکت کنم .". فقط خواستم از این دو عزیز تشکر کنم! نوشته شده در یکشنبه چهاردهم تیر ۱۳۸۸ساعت 21:6 توسط پرنیان. توکلاس ما چه خبره؟ سرزمین تنهایی های من. سایه های بی کسی. جایی برای با هم بودن. عاشقانه های من و عشقم. جوانی راه روح است. چیزی ارزشمند تر از امروز نیست!

nedaiiazdaroon.blogfa.com

ندایی از درون -

http://www.nedaiiazdaroon.blogfa.com/post-22.aspx

دو نفر بودند و هر دو در پی حقیقت. اما برای یافتن حقیقت یکی شتاب را برگزید و دیگری شکیبایی را. حقیقت دوید. آن گاه دوید و فریاد بر آورد:. حقیقت شکار من است. او راست می گفت:. اما هر گاه که او از شکار حقیقت باز می گشت دست هایش به خون. آغشته بود. شتاب او تیر بود. همیشه او پیش از آن که چشم در چشم. غزال حقیقت بدوزد او را کشته بود. خانه ی باورش مزین به سر غزالان مرده بود. اما حقیقت غزالی است. که نفس می کشد. این چیزی بود که او نمی دانست. دیگری نیز در پی صید حقیقت بود. اما تیر و کمان شتاب را به کناری. گذاشت و گفت :.

nedaiiazdaroon.blogfa.com

ندایی از درون

http://www.nedaiiazdaroon.blogfa.com/8807.aspx

قصه را که میدانی؟ قصه مرغان و کوه قاف را. قصه رفتن و آن هفت وادی صعب را. قصه سیمرغ و آینه را؟ حکایت تقدیراست که بر پیشانی ام نوشته اند. هزارسال است که تقدیر را تاخیر می کنم. اما چه کنم با هدهد؟ هدهدی که هر بامداد صدایم می کند و من همان گنجشک کوچک عذر خواهم که هر روز بهانه ای می آورد! بهانه های کوچک بی مقدار. تنم نازک است و بالهایم نحیف. من از راه سخت و سنگ و سنگلاخ می ترسم. من از گم شدن. من از تاریک و دور واهمه دارم. گفتی قرار است بالهایمان را توی حوض داغ خورشید بشوییم؟ گفتی این تازه اول قصه است؟

nedaiiazdaroon.blogfa.com

ندایی از درون -

http://www.nedaiiazdaroon.blogfa.com/post-20.aspx

هر آدمی دو قلب دارد قلبی که از بودن آن با خبر است و قلبی که از حضورش بی خبر. قلبی که از آن با خبر است همان قلبی است که در سینه می تپد همان که گاهی می شکند گاهی می گیرد و گاهی می سوزد گاهی سنگ می شود و سخت و سیاه و گاهی هم از دست می رود. با این دل می شود دلبردگی و بی دلی را تجربه کرد. دل سوختگی ودل شکستگی هم توی همین دل اتفاق می افتد. سنگدلی و سیاه دلی هم ماجرای این دل است. با این دل است که عاشق می شویم با این دل است که دعا می کنیم و گاهی با همین دل است که نفرین می کنیم و کینه می ورزیم و بددل می شویم.