apotsigara.blogspot.com
Αποτσιγαρα και τασι...: Το λάθος
http://apotsigara.blogspot.com/2010/03/blog-post_23.html
Ας ήτανε να είχα εγώ το λάθος. Να ήτανε οι τύψεις ο δυνάστης. Και όχι μιας φτηνής οφθαλμαπάτης. Ακόμη ένα, εφήμερό μου πάθος. Μικρός δεν ήθελα απόψε να φανείς. Ας καιγόμουνα για μήνες μοναχή μου. Όπως σ’ ήθελα ας ήταν να σταθείς. Παρά να χάσω την εκτίμησή μου…. Η λύτρωση που δίνεις είναι ελλιπής. Όσα δώριζα, σπατάλη δείχνουν χρόνου. Εγώ αν έσφαλα θα ‘μουν ευτυχής. Που έκλεψα στιγμές απ’ τ’ όνειρό μου…. Ας ήτανε το λάθος, όλο δικό μου. Τις νύχτες να κοιμόμουν μ’ ένα δάκρυ. Ο άλλος μου εαυτός.
apotsigara.blogspot.com
Αποτσιγαρα και τασι...: 23 Μαρ 2010
http://apotsigara.blogspot.com/2010_03_23_archive.html
Απ’την ξεκούρδιστη κιθάρα σου, μια χορδή. Κι από τις λέξεις σου, ζητάω μόνο την αφή. Κάνε με το όνειρο, που δεν θα θυμηθείς. Όσες φορές και αν ονειρευτείς. Στον καφέ σου να ‘μαι τον απογευματινό. Παρέα δίχως λόγια, θέλω μόνο να κοιτώ. Την κάθε σου κίνηση, τις σιωπηλές ματιές. Πόσες κουβέντες, να ‘ξερες, μου λες. Και να κυλάνε οι στιγμές, απαλά μεσημβρινές. Και να γυρνάνε οι τροχοί, σιωπηλοί σα στεναγμοί. Από τις ώρες σου γυρεύω μία μονή. Κι απ’τις κραυγές σου ζητιανεύω την αναπνοή. Ο άλλος μου εαυτός.
apotsigara.blogspot.com
Αποτσιγαρα και τασι...: 31 Οκτ 2008
http://apotsigara.blogspot.com/2008_10_31_archive.html
Η λύρα να ηχεί, μαζί με το ταμπούρλο. Είν’ η αγάπη που ‘χω, με πίνει σα κρασί. Τη μέρα με πονά, τη νύχτα με ταράζει. Φωτιά που δεν δικάζει, χτυπά μα δεν λυγά. Δυο ξένοι στο χορό, με θέλεις σα γοργόνα,. Σκαλίζεις την κοτρώνα, το όνειρο θολό. Στον ήχο σου σκιρτεί, καρδιά που με σκοτώνει,. Το ψέμα με λερώνει, αγνή η μουσική. Η λύρα να ηχεί, μαζί με το ταμπούρλο. Φωτιά, φωτιά ‘ναι που ‘χω, με πίν’ η μουσική. Το τέλος μας αυτό, δυο νύχτες σου χαρίζω,. Ορίζεις δεν ορίζω, κι αν φεύγω σ’ αγαπώ. Ο άλλος μου εαυτός.
apotsigara.blogspot.com
Αποτσιγαρα και τασι...: 22 Μαρ 2010
http://apotsigara.blogspot.com/2010_03_22_archive.html
Σου το είπα από την αρχή, μα δεν θέλησες να το πιστέψεις. Πως ο κόσμος δεν είναι εσύ, πως δεν βλέπει ψυχή μου, τί βλέπεις. Σου το είπα από την αρχή, μα δεν θέλησες να με πιστέψεις. Γι αυτό σ’ αγαπώ, σ’ αγαπάω:. Γιατί ζεις μες στον κόσμο αυτό, μα βουτάς πού και πού στα νερά μου…. Γιατί βλέπεις στη νύχτα μου φως και αστέρια κοιτάς στα ρηχά μου…. Γι αυτό σε γουστάρω, σε πάω :. Γιατί είσαι της πίκρας γνωστός, μα σε πίστες χαράς η καρδιά σου…. Σου το είπα από την αρχή, το να δείχνεις, άσκοπο αστείο. Να μπει φ...
apotsigara.blogspot.com
Αποτσιγαρα και τασι...: Σ' ένα γέλιο
http://apotsigara.blogspot.com/2010/03/blog-post_22.html
Και πάλι σ’ ένα γέλιο θα κρυφτώ. Στις ρυτίδες του τη λύπη θα χωρέσω. Και σαν θα βρω αδέσποτο λυγμό. Δυνατά θε να γελάσω και θ’ αντέξω. Θ’ αντέξω και θα τρέξω να σε βρω. Στο «εγώ και στο «εσύ που όλο τρίζει. Στην καρδιά η αντοχή που δεν ελπίζει. Και ήσυχα πολύ θα καρτερώ. Το σαράκι του «εγώ να ψιθυρίσει. Μπαλάντα σ’ ένα ραδιόφωνο. Που το φως του έχει χρόνια τώρα σβήσει. Και πάλι ένα κόκκινο θα βρω. Που σαν ρούχο θα το βάλω να σ' αρέσω. Και αν το αίμα τρέξει πιο πηχτό. Στην καρδιά θε να γελάσω μα θ' αντέξω.
apotsigara.blogspot.com
Αποτσιγαρα και τασι...: Σου ζητώ...
http://apotsigara.blogspot.com/2010/03/blog-post_1045.html
Απ’την ξεκούρδιστη κιθάρα σου, μια χορδή. Κι από τις λέξεις σου, ζητάω μόνο την αφή. Κάνε με το όνειρο, που δεν θα θυμηθείς. Όσες φορές και αν ονειρευτείς. Στον καφέ σου να ‘μαι τον απογευματινό. Παρέα δίχως λόγια, θέλω μόνο να κοιτώ. Την κάθε σου κίνηση, τις σιωπηλές ματιές. Πόσες κουβέντες, να ‘ξερες, μου λες. Και να κυλάνε οι στιγμές, απαλά μεσημβρινές. Και να γυρνάνε οι τροχοί, σιωπηλοί σα στεναγμοί. Από τις ώρες σου γυρεύω μία μονή. Κι απ’τις κραυγές σου ζητιανεύω την αναπνοή. Ο άλλος μου εαυτός.
apotsigara.blogspot.com
Αποτσιγαρα και τασι...: 25 Φεβ 2008
http://apotsigara.blogspot.com/2008_02_25_archive.html
Τα λόγια γίνονται φορές, κλωστές. 171;Ήταν μια φορά κι έναν καιρό,. Μία φορά μ’ έναν καιρό,. Αλλά άλλαξε απότομα η φορά. Και γύρισε ο καιρός,. Κι έγινε ένας καιρός, μία φορά. Στάλαξε του σούρουπου το γκρι. Μέσα στο μπλε μου το βαθύ. Κι ασήμισε θαρρείς, λευκό ποτήρι…. Ύστερα του πήρα την κλωστή. Όση ζητούσε να κοπεί. Την στήριξα καλά, στα δυο μου χείλη…. Τα λόγια γίνονται φορές, κλωστές. Στα δόντια κόβονται,. Τα χείλη σου ματώνουν. Γι αυτό σου λέω, νιώσε τις σιωπές. Έψαχνε το βλέμμα του να βρει. Λήθη η φυ...
apotsigara.blogspot.com
Αποτσιγαρα και τασι...: Μπορεί...
http://apotsigara.blogspot.com/2010/03/blog-post_5114.html
Με τεντώνεις σα σφεντόνα. Και με ρίχνεις στον αιώνα. Του με θέλεις, δεν με θέλεις. Και τη μέρα μου παιδεύεις. Κι έχω χάσει πια το είναι. Του τί είμαι, τί δεν είμαι. Κι έχω χάσει τη ντροπή. Έλα πάρε με στα χέρια. Δώσε μου κι ένα φιλάκι. Για να πάψει το φαρμάκι. Που μου τρώει την ψυχή…. Έλα κράτησέ με λίγο. Να ανασάνει το κορμί μου. Να μπει φως στην φυλακή μου. Πριν της δίκης την ποινή…. Τη θανατική ποινή…. Με τεντώνεις και με στέλνεις. Και με λύνεις και με δένεις. Και δεν ξέρω πια ποιος είμαι.
apotsigara.blogspot.com
Αποτσιγαρα και τασι...: Ακροθαλάσσι
http://apotsigara.blogspot.com/p/blog-page.html
Έλα, γέλα, έλα, γέλα, έλα…. Βότσαλα πολύχρωμα και κοχύλια ένα σωρό,. Έχει καρδιά μου εδώ. Προτροπές της χαράς,. Της δικής μου, της δικής σου, της αυγής. Σε μια νιότη κλεφτή από το αύριό της. Απ’ το μετά,. T’ ακροθαλάσσι, ανέκφραστο όπως πάντα. Όταν το απαιτούν οι «σοβαρές καταστάσεις.-. Μόλις που, ψιθύρισε κάτι. Ανακατεύοντας τα βότσαλά του…. Τίποτα δε είπε,. Απλά κινήθηκε προς την θάλασσα:. 8230;χρρρρ, χρρρρ, χρρρρ.…. Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom). Για τις φωτογραφιες, ευχαριστω τη σελιδα,.