shazdehkoochooloo.blogfa.com

jouybarelahzeha.blogfa.com

جویبار لحظه ها - حلاج

http://jouybarelahzeha.blogfa.com/post-27.aspx

اینک آیا باز صدای حلاجی بلند شد خواهد؟ که از شکست نهراسد. که این را شکست نپندارد. که سخت گوارا داندش. پیروزی حلاج را که چوبه دارش به عربده نشسته است. که هر آنگاه بلند می شود از زمین. به اوج خواند آن گردن افراشته اش را. همه در کنجی به گرد بازی فلک. نوکری خود را می کنند و غلامی بچه و زن. که این خفتقان را شاید فریادی بر فراز کوهی. مرهمی باشد بلکه فقط و تنها دل خسته خود را. ولی کاوه و حلاجی دگر یافت می نشود. فقط درد خود را که درد زمین و زمان را در سینه داشته باشند. نه تنها فقط غم دل رنجدیده ی خود را.

jouybarelahzeha.blogfa.com

جویبار لحظه ها

http://jouybarelahzeha.blogfa.com/8606.aspx

تقدیم به همسرم،مژگان بهادری نژاد. خواب تو را می خواند. خواب در انتظار چشمانی بسته است تا آواز شبانه اش را سر دهد. شعر هایم را می خوانم. خواب تو را می خواند. گوشت را به من بخش و چشمت را به خواب. باز تو را می خوانم اما جوابی نیست. باز از تو می خوانم و بازم گوش آشنایی نیست. تو به خوابی و من غرق تو. نفس هایت را می بویم و می شمارم تا به صبح. نوشته شده در شنبه هفدهم شهریور ۱۳۸۶ساعت 22:0 توسط كيا محمدزاده. جاده در انتظار من. آسمان،ماه و مه چشم در راه من. شاید که قطره ای با شنیدن صدایمان بر ما ببارد. جماعت خدا ر...

jouybarelahzeha.blogfa.com

جویبار لحظه ها - خورشید مادر

http://jouybarelahzeha.blogfa.com/post-22.aspx

به مادرم و همه ی فداکاری هایش. مادرم خورشید کلام توست. مادر ماه آشیانه توست. تو بودی که از عمق جان فریاد زدی. تو بودی که از فریادت خورشد گریست. خورشید از گلوی تو نور گرفت. ماه از حضور تو سقف گرفت. و دیوار اوین از صدای تو بیم گرفت. زاییدن زندگی کار تو بود. امید و امید به زندگی تقدیر تو بود. آری زایش تبلور زندگی است. و زندگی تجلی فردا. تویی که فردا را معنا می کنی. تو امید را زنده می کنی. تو تولدی شروعی تو. پر از آینه مهتاب عبوری تو. تو در زمانه ای زندگی را فریاد زدی که دیگران مرگ را نجوا می کردند.

jouybarelahzeha.blogfa.com

جویبار لحظه ها - دو رباعی

http://jouybarelahzeha.blogfa.com/post-23.aspx

درد من غم بی فردایی است. زجر من از نا مهربانی است. یاران بباید باده در دست گیرند. که هجران ما ز بد فرجامی است. زهر اهل قلم باده ناب است و لیک. جام کاسبکاران از زر ناب است و لیک. هیهات که ما چه کاره ایم در این چرخ. که نه اهل قلم و نه از تبار کسب و لیک. نوشته شده در شنبه یازدهم مهر ۱۳۸۸ساعت 10:15 توسط كيا محمدزاده.

jouybarelahzeha.blogfa.com

جویبار لحظه ها - هوس بوی تو

http://jouybarelahzeha.blogfa.com/post-25.aspx

هوس کوی تو داره. دردا و دریغا که چه بیهوده بخوانه. بوی تو از ته بن وجودت به بالین. بود آیا که غزلی از موی تو خوانه؟ موسم گل است و مجال صحبت گل کم. که هر چه در آید ز جوانه به دار رانه. مجال صحبت گل ره به کس نمی ده. بخوان تو که دلی را رها از همه خوانه. صدای مغنی مرا خوش تر ز هر موعظه. کوک کن پس آن نغمه را که جهان در انتظار مانه. نوشته شده در شنبه یازدهم مهر ۱۳۸۸ساعت 10:30 توسط كيا محمدزاده.

jouybarelahzeha.blogfa.com

جویبار لحظه ها - مانیفست درد

http://jouybarelahzeha.blogfa.com/post-17.aspx

در زمانه ای که همه از غم حرف می زنند. خنده ام من،لبخند اگر چه تلخند. در زمانه ای که همه می گویند من هستم چون پستم. من بازو،حرکت اگرچه کند. در زمانه ای که همه به هم رشک می برند. من شوقم،دوردم اگر چه پردرد. در زمانه ای که همه عشق را افسانه می دانند. مجنونم،اشتیاقم اگر چه همرزم. و زمانه ای که انسان را پول می شمارد. انسانم من،آزاد اگر چه در بند. نوشته شده در پنجشنبه دهم آبان ۱۳۸۶ساعت 12:50 توسط كيا محمدزاده.

jouybarelahzeha.blogfa.com

جویبار لحظه ها - جبر است این یا اختیار

http://jouybarelahzeha.blogfa.com/post-26.aspx

جبر است این یا اختیار. جبر است این یا اختیار. در همه عمر به سرو پا دویدیم و. جز لحظه دیدار وصال موی خوش بویت. مرا حاصلی دیکر هست آیا؟ که هر چه را که بکردم. از سر جبر است و ناچاری. وای ازآن لحظه که هر چه در ذات و برونم است. اختیار است اختیار است اختیار. شب به پا جستم و از سر وارو زدم. خوشا شب و آن روزی که با صحبت مو یت ره آشنا زدم. آخ که برون نمی رود این هوس خیال تو. بوی خیال موی تو وهم ز سر می برد. نوشته شده در شنبه یازدهم مهر ۱۳۸۸ساعت 10:36 توسط كيا محمدزاده.

jouybarelahzeha.blogfa.com

جویبار لحظه ها

http://jouybarelahzeha.blogfa.com/8807.aspx

اینک آیا باز صدای حلاجی بلند شد خواهد؟ که از شکست نهراسد. که این را شکست نپندارد. که سخت گوارا داندش. پیروزی حلاج را که چوبه دارش به عربده نشسته است. که هر آنگاه بلند می شود از زمین. به اوج خواند آن گردن افراشته اش را. همه در کنجی به گرد بازی فلک. نوکری خود را می کنند و غلامی بچه و زن. که این خفتقان را شاید فریادی بر فراز کوهی. مرهمی باشد بلکه فقط و تنها دل خسته خود را. ولی کاوه و حلاجی دگر یافت می نشود. فقط درد خود را که درد زمین و زمان را در سینه داشته باشند. نه تنها فقط غم دل رنجدیده ی خود را. الف ز- ...

jouybarelahzeha.blogfa.com

جویبار لحظه ها - باده

http://jouybarelahzeha.blogfa.com/post-19.aspx

ای بسا خاک سحرخیزان که دریت کوچه تنهایی ما می خواند. ای بسا خاک دلیران که پر از ناله و نفرین مانده است. چه بسیارند این بسا ها بسان یسامد هایی که در رگان ما خون می دوانند. چه بساهایی که بسیار دورند. و اکنون جز یادی که ما به جام هایمان می زنیم. چیز دیگری را در ما پر نمی کنند. یادهایی که پر از خاطره اند. جام هایی که پر از یادواره ند. تو بمان ای باده ، تو بمان درخانه. تویی که همه ایی. تویی که یاد همه ایی. تویی که گیجم می کنی و بعد، به سنگم می زنی. یا بر نهادم می روی و. آخر به یادستان یارانم می بری.