suroush.persianblog.ir

iqbalrahbar.blogfa.com

چشمۣه یِ آفتۣاب - ماهی طلایی

http://iqbalrahbar.blogfa.com/post-12.aspx

چشم ه ی آفت اب. سروده هایی از اقبال رهبر توخی. کنار خندقي بگرفت منزل مرد ناداني. تو گویي زندگي دارد کنار آب حیواني. به هر صبحي که بر میخواست، اول آنطرف میدید. گلی امیدي چون زنبق، از آن خندق بر میچید. گهي بر خویش میبالید و هم بر انتخاب خویش. گهي ز اندیشه ها میباخت فکر خور و خواب خویش. به ساعت ها کنار آب تار و تیره می ایستاد. گهي میزد قدم گه دیده برآن خیره می ایستاد. بحیرت بود از چه هیچکس آنجا نمی ایستد؟ براي دیدن آن آب چون دریا نمی ایستد. چه بی پروا ازین زیبا گذر پرهیز میدارند. تو، او بودي و من ماهی و آب ...

iqbalrahbar.blogfa.com

چشمۣه یِ آفتۣاب - مادر

http://iqbalrahbar.blogfa.com/post-15.aspx

چشم ه ی آفت اب. سروده هایی از اقبال رهبر توخی. اگر ما و تو ای مرد زمانه. ز بطن مادر میهن نه بودیم. چه سان راه پر از سنگ هدف را. به مردی تا به مطلب طی نمودیم؟ اگر مادر به ما درسش نمی داد. که: من حفظ وطن بر تو نهادم! به دشمن چیره شو در کارزاران. ترا ای طفل افغان، شیر زادم! اگر مادر، نه بودی مادر خوب. اگر میهن، نه بودش زندگانی. به راه آن وطن جانش نمی داد. نمی مردی به ایام جوانی. جهان پر از هزاران مادران است. مگر هر مادری "مادر" نه بوده. به طفلش درس آزادی نه داده. از آن رو طفل او رهبر نه بوده.

iqbalrahbar.blogfa.com

چشمۣه یِ آفتۣاب - بیدادگر!

http://iqbalrahbar.blogfa.com/post-1.aspx

چشم ه ی آفت اب. سروده هایی از اقبال رهبر توخی. بی تو ام، زهجرانت سر به بيستون دارم. دانی يا نميدانی، عاشقم جنون دارم؟ با تو ام، ز تو دورم ياد روزگاری کن. وانگهی که ميگفتی، عشق تر بخون دارم. ياد نوجوانی ها، پاس مهر پيشينت. يار مهربان من، دارم و فزون دارم. داغ خاک کوي تو بر جبينم از عمريست. من ترا گل خاصی از وطن برون دارم. برون آتش، درون آتش، زمين و آسمان آتش. وطن بيتو بما گشته، جهان آتش، جهان آتش. نه رنگی است در گلشن، نه بويی در گلاب و گل. کشيده باغ دنيا را، تو گويی باغبان آتش. قالب های نایت اسکین.

iqbalrahbar.blogfa.com

چشمۣه یِ آفتۣاب - ای دوستان

http://iqbalrahbar.blogfa.com/post-2.aspx

چشم ه ی آفت اب. سروده هایی از اقبال رهبر توخی. ای دوستان، ای دوستان، زين پس فراموشم کنيد. شب ها شدم شمع شما، امروز خاموشم کنيد. دل در برم بيتاب شد، تن از جدايی آب شد. چون باده گشتم اين زمان، غمديدگان نوشم کنيد. بر دوش بردم بار ها، بار غم دلدار ها. اکنون که از خود ميروم، چون کوزه بر دوشم کنيد. آن سنگ طفلانم خوش است، زنجير و زندانم خوش است. من کی تمنا کرده ام، کامروز گلپوشم کنيد. او رفت و من تنها شدم، سودايی صحرا شدم. يارم به من باز آوريد، صد حلقه در گوشم کنيد. در زندگی خامم هنوز، من مايل نامم هنوز.

iqbalrahbar.blogfa.com

چشمۣه یِ آفتۣاب - قطره

http://iqbalrahbar.blogfa.com/post-4.aspx

چشم ه ی آفت اب. سروده هایی از اقبال رهبر توخی. هر شب كه روي در خواب، اميد سحر داري. بستي چو پر و بالت، پرواز دگر داري. اي بي خبر از حالم، بر لب زده تبخالم. صحراست ترا منزل، از خانه حذر داري. آن يار كه من دارم، احوال مرا دارا. من عشق ورا دارم، او حال مرا دارد. تا خاك در اويم، بخت است بكام من. او در قدمش هر دم، اقبال مرا دارد. فرمانبر فرمانش، پيران و جوان هر دو. جاميست بدست او، هستي و جهان هر دو. از خامه ي او افتاد، يك قطره ي رنگيني. نوروز بپا گرديد، هم جوش خزان هر دو. از اوست كه ما، ماييم، چشميم، تماشاييم.

iqbalrahbar.blogfa.com

چشمۣه یِ آفتۣاب - حلقه ي طلا

http://iqbalrahbar.blogfa.com/post-7.aspx

چشم ه ی آفت اب. سروده هایی از اقبال رهبر توخی. مويش چو روح شب به رخش سايه مينمود. خالي به زير سايه به رويش فتاده بود. چشمش سيه، چو زنگيي بدمست و پاگريز-. سر را به پشت ميله ي مژگان نهاده بود. افتاده وي به ناز و حواسش به تال و ساز. بر پنجه داشت بوسه ي خورشيد پاي او. يك قطره ا ي نگه به دلم ريخت از وفا. بر چشم من شگفت گل لاله جاي او:. گاه وداع فشرد مرا پنجه ها و گفت-. فردا به ملك مردم بيگانه مي رود. گفتم خوشم كه همسفري همره ات كنم:. همراه ي تو مرا دل ديوانه ميرود! خورشيد م رد و كاسه ي مهتاب زرنگار.

iqbalrahbar.blogfa.com

چشمۣه یِ آفتۣاب - رهگذر

http://iqbalrahbar.blogfa.com/post-11.aspx

چشم ه ی آفت اب. سروده هایی از اقبال رهبر توخی. من رهگذرم، رهگذر بي علاقه یي. در کوچه هاي سنگي این شهر دور دست. آواره گرد خسته دل گنگ و سوگوار. بر زندگیي مردم بی مهر این دیار. من داغ و سرکشم- سر تا بپا به شعله ي خود در تپیدنم. روشن ستاره ا ي که ز محور چکیده دور-. دور از سعادت وطن و از وطن جدا. خورشید سرب داغ بپاشد به چشم من. روزم سیه چو شام غم عاشقان زار. هر جا برون خانه-. بهر گوشه و کنار-. شیطان چهره مردم و مرموز سایه ها. روزم جدا زیاد تو اي نور دیدگان. روز دراز خسته کن و پ ر ندامت است. پ ر درد منظري ست.

iqbalrahbar.blogfa.com

چشمۣه یِ آفتۣاب -

http://iqbalrahbar.blogfa.com/post-16.aspx

چشم ه ی آفت اب. سروده هایی از اقبال رهبر توخی. اهدا به مادران وطن. بشنو از من داستان مادری. قصه ی امید و چشمان تری. مادر آواره ی، دور از وطن. زنده، اما دیده صد گور و کفن. خسته از بی داد نامردان شده. شهر و ده ی میهنش زندان شده. د ر به در او در تلاش نان خود. دیده مرگ و کشتن یاران خود. دل چو کهنه چادر پاره شده. چاره اش صد بار بیچاره شده. در بغل یک طفل و در سر شور ها. تا وطن افتیده دست کور ها. طی نموده راه پر درد و دراز. دست سوی خالق خود در نیاز. یادگار عشق و یاد میهنش. نام الله، گشته زیب گردنش. شب چوآمد کوچ...

iqbalrahbar.blogfa.com

چشمۣه یِ آفتۣاب - گرمی آغوش

http://iqbalrahbar.blogfa.com/post-10.aspx

چشم ه ی آفت اب. سروده هایی از اقبال رهبر توخی. به آغوش تو شادم گر ز حال خویشتن رفتم. شدم آب و بجوي سبزه ها تا آن چمن رفتم. نفس هایت شمردم از تپش هایي هوسناکت. سخن بی پرده گویم در کنارت از سخن رفتم. جهان تازه تر دیدم ز رنگ بوي آغوشت. ز مرز جان گذشتم تا ترا در ملک تن رفتم. به پاي تو چه خوشبختم که بنهادم سر و دل را. چو بويي گل به رگ هایي سپید نسترن رفتم. ز سر بوسیدمت تا پا، سحر در دامنت خفتم. چو شب شد بوسه کرده کرده تا چاک یخن رفتم. چه زیبا بود دشت پر ز عطر دامن عشقت. که من مستانه هر سو همچو آهوي خ تن رفتم.

iqbalrahbar.blogfa.com

چشمۣه یِ آفتۣاب - کتابِ من

http://iqbalrahbar.blogfa.com/post-8.aspx

چشم ه ی آفت اب. سروده هایی از اقبال رهبر توخی. باور نمیکنی به خموشی یی تلخ من. باور نمیکنی که سرم از فغان پ ر است. باور نمیکنی که درین گیر و دار گ نگ. شهر دلم چو شهر شب ملک آسمان-. از اشک دیدن ستم این جهان پر است! تا آنکه دست چشم تو بوسد کتاب من. شعر منست شاهدی از درد مردمان. اشک من است در دل شبها شراب من. نه ناله میک ندم از غم سیه خالی. چنین گرفته دلم گويیا که میمیرم. شب و سیاهی و اندوه و ترس تنهایی. به کوچه های خرابی کشد به رنجیرم. به قتلگاه برند آخرین خوشی یی مرا. به جرم آنکه نرفتم برون زخانه ی غم.