themis.blogfa.com

chimtal.blogfa.com

قلمرو - این شعر را در جریان یک خلسه نوشتم، نمی دانم چه از آب در آمده است.

http://chimtal.blogfa.com/post-43.aspx

این شعر را در جریان یک خلسه نوشتم، نمی دانم چه از آب در آمده است. صدای پز زدن یک خزنده می آید. مرا از آمدن رفته خنده می آید. شراب، بوی خوشی دارد و تو کج طبعی. که از دهان و لبت بوی گنده می آید. دلم هوای عوض کردن هوس کرده است. پلنگ می رود و یک پرنده می آید. کسی بریده نفس های راه را در دووووووور. صدای پای تو هم کنده کنده می آید. زنی که یخزدگی هایش از یخن آب است. چقدر در نظر من زننده می آید! چه ناتمام، چه بی خود، چه زهر مار و چه سرد. نشسته ام که شمالی کشنده می آید. هذیان های پاییزی رها.

chimtal.blogfa.com

قلمرو - می خواهم پس از این شعرهایم را در وبلاک بگذارم و لینک بدهم در فیس بوک.

http://chimtal.blogfa.com/post-34.aspx

می خواهم پس از این شعرهایم را در وبلاک بگذارم و لینک بدهم در فیس بوک. اینها تویی صحرا و سنگ و کوه و رودی نیست. زیباییات را هر چه میبینم حدودی نیست. دلتنگ آن آغوش تنگم، هیچ تصویری. اندازه چشم تو شرقی و شهودی نیست. لای دو انگشت تو با سیگار میسوزم. از ساختن با سوختن هم هیچ سودی نیست. حتا ترا با بالشی یکجا نمیخواهم. عشق است این، خودخواهی و بخل و حسودی نیست. که اسباب تماشایت فراهم نیست. وقتی شرابی نیست، شوری نیست، دودی نیست. شیطان نومیدم، وجودم ساز غمگینی است. یک گل نشاط از روزگاری که تو بودی نیست.

chimtal.blogfa.com

قلمرو - منِ بی مناسبت

http://chimtal.blogfa.com/post-38.aspx

چقدر دیر مرا خواستی به نزدیکی. کشیده کار من و تو به جای باریکی. جهان چی است به غیر از خلای تاریکی؟ به تو جنون زده دیدم به هم شبیه شدیم. میان ما چه کس انداخته است تفکیکی؟ همیشه بودن من بیتو بیمناسبت است. مرا ببوس به جای پیام تبریکی. دوباره مهرگیاه است و پیرمرد ولی. نشسته روی نمدها، به پای پکنیکی. زنی حوالی یک رود را چکر زده است. کجا، چگونه، مهم نیست یا که با کی، کی. درون قاب قدیمی نشسته خیره به من. نشسته بر سر او یک کلاه مکزیکی. نوشته شده در چهارشنبه هجدهم مرداد ۱۳۹۱ساعت 9:57 توسط ابراهیم امینی.

chimtal.blogfa.com

قلمرو - ... پس از مدتی اندوهیدن

http://chimtal.blogfa.com/post-41.aspx

پس از مدتی اندوهیدن. در دلم مرده سگی دفن است، کاردی از کسی به جا مانده است. یک نفر روی قسمت سگیام از خودش چند ردپا مانده است. چشمواماندهام، به چهره او او که از جان من غریب تر است. پت و پیداست هر چه دیده شود، او که خیلی به یادها مانده است. زنده و مردهاش گم است کجاست، او که مانند مردم است. در زدم دشت و کوه را دیدم، جادهیی رو به روستا مانده است. فصل سنگباران است، گریه کن روی بی ستارگیام. در دلم مرده است هر چه هوس، در سرم اندگی هوا مانده است. بهترین ماه را چه کس دیده است، بدترین شب کجا سحر شده است.

chimtal.blogfa.com

قلمرو

http://chimtal.blogfa.com/9104.aspx

ادبیات زیباترین رویای بشر است. رضا براهنی. تاریخ نوشتن این غزل به دو ماه پیش بر می گردد اما من از فیسبوک کوچ کشی می کنم و شعرها را یکی، یکی انتقال می دهم در وبلاگکم. ما شهر ها را زیر و رو کردیم و برگشتیم. در خاک های دور خو کردیم و برگشتیم. با سایه ی خود دوست بودم در تمام راه. گاهی نگاهی هم به او کردیم و برگشتیم. وقت خداحافظ، خداحافظ، خداحافظ. یک گریه در گیر گلو کردیم و برگشتیم. با گم شدن ترسیدن و از غصه ترکیدن. دستی به جیب خود فرو کردیم و برگشتیم. ما تکه هایی از تمام آسمان ها را. جادستی دروازه از بیرون پ...

chimtal.blogfa.com

قلمرو

http://chimtal.blogfa.com/9201.aspx

این شعر را در جریان یک خلسه نوشتم، نمی دانم چه از آب در آمده است. صدای پز زدن یک خزنده می آید. مرا از آمدن رفته خنده می آید. شراب، بوی خوشی دارد و تو کج طبعی. که از دهان و لبت بوی گنده می آید. دلم هوای عوض کردن هوس کرده است. پلنگ می رود و یک پرنده می آید. کسی بریده نفس های راه را در دووووووور. صدای پای تو هم کنده کنده می آید. زنی که یخزدگی هایش از یخن آب است. چقدر در نظر من زننده می آید! چه ناتمام، چه بی خود، چه زهر مار و چه سرد. نشسته ام که شمالی کشنده می آید. هذیان های پاییزی رها.

chimtal.blogfa.com

قلمرو

http://chimtal.blogfa.com/9106.aspx

با جزئیات تازهیی برگشته بودم. اول به چشمان غریبم، آشنا خوردی. آخر ولی وقتی خطا خوردی، خطا خوردی. سیب سر راه تمام بچهها بودی. سر به هوایت بودم، از من زخمها خوردی. گلدان پشت ا رسی من بودی و یک شب. دستم به جانت خورد و تو آرام تا خوردی. نیمه شب م رداد یادت هست، از آغوشم. رفتی و از یک پلۀ کلکین هوا خوردی؟ دیوانه برگشتم، چراغت روشن و گ ل بود. پرسیدی از من: با که بودی و کجا خوردی؟ با جزئیات تازهیی برگشته بودم که. جا داشت، عاشق می شدی دیدم که جا خوردی. سگرت کشیدم سوختاندی اشتهایم را. به درد تو خوردم تو به درد دوا.

chimtal.blogfa.com

قلمرو - خواب پریشان و زکام و کابوس و غم عشق و نان و از این قبیل چیزها...

http://chimtal.blogfa.com/post-36.aspx

خواب پریشان و زکام و کابوس و غم عشق و نان و از این قبیل چیزها. با تو در کنج کافهیی متروک، بی تو در ناکجای این خاکم. بی تو چون دشت های لمیزرع، با تو چون ک ردهای تریاکم. ترم از گریههایت ای ابرم، خون شد از درد خانۀ صبرم. بگذار آفتاب از قبرم بکشاند مرا که در لاکم. کرم زد خاطرات خوبی را، سحری را دم غروبی را. چار فصل دلم زمستان است، آسمان در تصور خاکم. سر به هر مانع جنون زده ام، از خودم هر طرف برون زده ام. جای نان، مدتی است خون زده ام، زخمی ام شانه های ضحاکم. روی سفره گرفت، مصرع بی خودم نکن پاکم!

chimtal.blogfa.com

قلمرو - با جزئیات تازه‌یی برگشته بودم...

http://chimtal.blogfa.com/post-40.aspx

با جزئیات تازهیی برگشته بودم. اول به چشمان غریبم، آشنا خوردی. آخر ولی وقتی خطا خوردی، خطا خوردی. سیب سر راه تمام بچهها بودی. سر به هوایت بودم، از من زخمها خوردی. گلدان پشت ا رسی من بودی و یک شب. دستم به جانت خورد و تو آرام تا خوردی. نیمه شب م رداد یادت هست، از آغوشم. رفتی و از یک پلۀ کلکین هوا خوردی؟ دیوانه برگشتم، چراغت روشن و گ ل بود. پرسیدی از من: با که بودی و کجا خوردی؟ با جزئیات تازهیی برگشته بودم که. جا داشت، عاشق می شدی دیدم که جا خوردی. سگرت کشیدم سوختاندی اشتهایم را. به درد تو خوردم تو به درد دوا.